Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) 1919 yılında kurulmuş olup, sosyal adaletin ve uluslararası insan ve çalışma haklarının iyileştirilmesi için çalışan Birleşmiş Milletler Teşkilatı'nın ilk ihtisas kuruluşudur. ILO’nun dört temel stratejik hedefi vardır: çalışma yaşamında standartlar, temel ilke ve haklar geliştirmek ve gerçekleştirmek. Kadın ve erkeklerin insana yakışır işlere sahip olabilmeleri için daha fazla fırsat yaratmak, sosyal koruma programlarının kapsamını ve etkinliğini artırmak, üçlü yapıyı ve sosyal diyalogu güçlendirmektir. Üye ülkeler karar alma konumunda olan ulusal yetkililerin de ILO tarafından belirlenen Sözleşme ve Tavsiye Kararlarına uymakla yükümlüdür.

ILO’nun Sözleşme ve Tavsiye Kararları, çalışma dünyası ile ilgili hemen her konuyu kapsamıştır. Bunların başında, bazı temel insan hakları (özellikle dernek kurma, örgütlenme ve toplu pazarlık hakkı, zorla çalıştırma ve çocuk emeğinin yasaklanması, çalışma hayatında ayrımcılığın yok edilmesi), çalışma yönetimi, endüstriyel ilişkiler, istihdam politikası, çalışma koşulları, sosyal güvenlik, iş sağlığı ve güvenliği, kadınların istihdamı ile göçmen işçiler ve denizciler gibi bazı özel kategorilerin istihdamı gibi konular yer almaktadır.

Türkiye ILO’ya 1932 yılında üye olmuştur. Türkiye'nin taraf olduğu ILO Sözleşmeleri aşağıda liste halinde düzenlenmiştir. Ülkemizdeki Ulusal Kanun haline geldiği tarihler parantez içinde verilmiştir.

2 No’lu İşsizlik Sözleşmesi (1950)

11 No’lu Örgütlenme Özgürlüğü (Tarım) Sözleşmesi (1960)

14 No’lu Haftalık Dinlenme (Sanayi) Sözleşmesi (1946)

15 Nol’lu Asgari Yaş (Trimciler ve Ateşçiler) Sözleşmesi (1959)

26 No’lu Asgari Ücret Belirleme Yöntemi Sözleşmesi (1973)

29 No’lu Zorla Çalıştırma Sözleşmesi (1998)

34 No’lu Ücretli İş Bulma Büroları Sözleşmesi (1946)

42 No’lu İşçinin Tazmini (Meslek Hastalıkları) Sözleşmesi (Revize) (1946)

45 No’lu Yeraltı İşleri (Kadınlar) Sözleşmesi (1937)

53 No'lu Ticaret Gemilerinde Çalışan Kaptanlar Ve Gemi Zabitlerinin Meslekî Yeterliliklerinin Asgari İcaplarına İlişkin Sözleşme (2003)

55 No'lu Gemiadamlarının Hastalanması, Yaralanması ya da Ölümü Halinde Armatörün Sorumluluğuna İlişkin Sözleşme (2003)

58 No’lu Asgari Yaş (Deniz) Sözleşmesi (Revize) (1959)

59 No’lu Asgari Yaş (Sanayi) Sözleşmesi (Revize) (1992)

68 No'lu Gemilerde Mürettebat İçin İaşe ve Yemek Hizmetlerine İlişkin Sözleşme (2003)

69 No'lu Gemi Aşçılarının Mesleki Ehliyet Diplomalarına İlişkin Sözleşme (2003)

73 No'lu Gemiadamlarının Sağlık Muayenesine İlişkin Sözleşme (2003)

77 No’lu Gençlerin Tıbbi Muayenesi (Sanayi) Sözleşmesi (1983)

80 No’lu Son Maddelerin Revizyonu Sözleşmesi (1949)

81 No’lu İş Teftişi Sözleşmesi (1950)